Vermomd als treurwilg

Kees Simhoffer, schrijver van de verhalenbundel Een been onder het zand en de romans De knijpkat en Een geile gifkikker, voegt aan zijn niet snel, wel zorgvuldig uitgebouwde oeuvre de verhalenbundel Vermomd als treurwilg toe.In bijna alle verhalen van deze bundel werkt hij de tematiek verder uit die in zijn beide romans centraal stond. De jury die hem voor zijn laatste roman de Vijverbergprijs 1973 toekende, omschreef die tematiek als: 'de onafwendbare aantasting van het bestaan waarbij innerlijke en uiterlijke wereld in elkaar overlopen en gelijkelijk een bedreiging vormen.'Dit tematisch bepaalde surrealisme heeft ook in de meeste verhalen uit deze bundel vormende waarde. Of het nu gaat om de ziekte van de dochter van de schrijver in het verhaal 'Griep', of om een in het huishouden gevangen jonge vrouw in het verhaal 'De verjaardagstaart', of om de opstandige gevoelens van een scholier in het verhaal 'De brief', steeds zijn het de gedachten van de ik-figuur die de schijnbaar alledaagse gebeurtenissen 'laden', wat tot verbluffende analyses leidt.